Artykuły | Przepisy | Herbaciarnie | Galeria | Rozrywka | O stronie | Forum
 
Artykuły:
 
Opis herbaty
Chanoyu
Gong-Fu Cha
Mieszanki
Pionierzy
Ameryka
Europa
Klasyfikacja
Eliksir...
Aromatyzowane
Rooibos
Herbaciarnie
Orientalne
Spożycie
Tablice
Ciekawostki
Co Lepsze?
Co w herbacie?
Wróżenie z fusów
Pastylka

Wersja dla drukarki

[ Historia | Miejsce | Mistrzowie | Ceremonia | Słowniczek ]

Miejsce


Dla wszystkich zachodnich architektów Japoński styl budowania, oparty na drewnie i bambusie, może okazać się niegodnym miana architektury. A jednak to właśnie w takim sposobie budowania ukryte są wyznaczniki sformowane przez Sen Rikyu. 

Ogród

Zanim goście przejdą do pawilony herbacianego (sukiya) czekają w ogrodzie lub w altanie (machiai). Po zaproszeniu przez gospodarza przechodzą przez ogród po Ścieżka ogrodowa roji ścieżce ogrodowej (roji), która łączy machiai z sukiya. Roji w Buddyzmie oznacza pierwszy etap medytacji - przejście ku samooświeceniu. Ma ona za zadanie odcięcie gościa od codzienności. Wyzwolenie go ze świata, w którym żyje i wprowadzeniu do nowego, w którym dozna pełnej satysfakcji estetycznej już w sukiya. Bardzo ważny Japoński erudyta i esteta Okakura Kakuzo napisał, że "kto szedł po takiej ścieżce w cieniu wiecznie zielonych drzew, po regularnych nieregularnościach kamieni, pod którymi leżą suche sosnowe igły,Ogród Zen mijając pokryte mchem granitowe latarnie nigdy nie zapomni uczucia, że duch jego wzbił się ponad codzienne myśli. Choćbyśmy byli w samym centrum miasta, czujemy się jak w lesie, z dala od kurzu i zgiełku cywilizacji. Wielka była pomysłowość mistrzów ceremonii herbacianej, jeśli potrafili stworzyć takie wrażenie spokoju i czystości.". Mistrz Rikyu chciał nawet, aby będąc na ścieżce doznać uczucia całkowitej samotności (Prawdziwy ogród Japoński można obejrzeć pod adresem: http://www.inetours.com/Pages/SFLndmrkVws/GGPJpnTGrdn.html, w pliku małej lub dużej objętości. Do oglądania potrzebny jest QuickTime Player).  

Pawilon herbaciany (chaschitsu)


Kenrokuen HanamiNie jest niczym innym jak słomianą chatką. Pierwotne ideogramy jakimi opisywano tę budowlę znaczą "siedziba wyobraźni". Później termin sukiya zaczął oznaczać "siedziba wyobraźni" lub "siedziba niesymetryczności". Pawilon jest w środku niemalże surowy. Pozbawione wszelkich ozdób ściany, z niedokończonymi elementami wystroju po to, by mogła je dokończyć wyobraźnia gościa. Pierwszy pawilon herbaciany zbudował właśnie Sen Rikyu. Pierwotnie miejsce przeznaczone dla ceremonii było jedynie częścią pokoju, odgrodzoną od reszty budynku parawanem. Nazywało się to kakoi ("miejsce ogrodzone"). Nazwa ta zachowała się do dziś i opisuje pomieszczenia herbaciane wbudowane w dom, nie będące oddzielnymi budynkami. Sukiya składa się z właściwego pawilonu, w którym mieści się nie więcej niż pięć osób na raz, oraz z pomieszczenia zwanego mizuya, w którym przygotowuje się utensylia potrzebne do przeprowadzenia ceremonii.
Pomimo swojej prostoty, pawilon herbaciany jest droższy w wykonaniu niż przeciętna rezydencja, bowiem wymaga niezwykłej troskliwości oraz najwyższej klasy materiałów używanych do budowy. Puryzm i prostota w budowie  sukiya wywodzi się z filozofii Zen. Wspominany w "historii" ołtarz Bodhidhramy znajdujący się we wnęce stał się prototypem tokonomy - najważniejszego miejsca w sukiya, w którym umieszczane są kompozycje kwiatowe i malowidła ku zbudowaniu gości.
Właściwe rozmiary pawilonu to 7,3 m2 (4,5 maty) zostały ustalone przez Wikramaditji. Legenda o nim głosi, że w pomieszczeniu o takich właśnie rozmiarach Wikramaditji podjął bodhisattwę 
Sukiya Manczuśriego oraz osiemdziesiąt cztery tysiące uczniów Buddy. Legenda ta ma na celu uświadomienie, że dla prawdziwie oświeconego umysłu przestrzeń nie istnieje.
Pawilon herbaciany jest domostwem zgody. Z tego faktu wywodzi się zwyczaj, że samurajowie, nim wejdą do środka, pozostawiają swoją broń na zewnątrz, na specjalnym stojaku (katanakake). Wejście ma wysokość nie większą niż 90 cm, co powoduje, że każdy gość, bez względu na pochodzenie, musi ukłonić się pozostałym gościom. Ma to na celu zaszczepienie pokory.
Nawet w dzień światło w pawilonie zdaje się być przytłumione. Wszystkie przedmioty, jak i stroje gości są w dyskretnych barwach, zaś nad wszystkim unosi się patyna czasu. Nowe przedmioty są praktycznie zakazane, jedyny wyjątek stanowi bambusowy czerpak i lniana serwetka. W najciemniejszym kącie nie znajdziemy kawałeczka kurzu, bowiem gdyby tam był, gospodarz nie byłby już mistrzem. Prawdziwy mistrz powinien umieć sprzątać, jednak i tu panuje pewna zasada: wszystko musi być naturalne; jeśli na srebrnym naczyniu pojawia się patyna, nie wolno jej zmywać. Jeśli z wazonu kapie woda nie ma potrzeby wycierania jej - sugeruje rosę i chłód. Doskonałym odzwierciedleniem sztuki sprzątania jest przypowieść o Sen Rikyu i jego synu Sho-anie, który zamiatał i podlewał ogrodową ścieżkę. Wyczyściwszy ją do czysta poszedł do ojca oznajmić iż skończył. Rikyu spojrzał i rzekł: "Nie dość czysta". Wobec czego syn zaczął sprzątać ją raz jeszcze. Po godzinie syn ponownie poszedł do ojca i powiedział: "Nie ma tu już nic więcej do zrobienia. Kamienie wypucowane, igły zebrane, nic na ziemi nie leży...", na co on odpowiedział: "Głuptasie, nie tak się sprząta ścieżkę.", po czym poszedł do ogrodu i strącił z drzewa kilka jesiennych liści, które upadły na ścieżkę. Rikyu bowiem nie żądał nie tylko czystości. Chciał także naturalności i piękna.

^ do góry


© Copyright Lucky 2006

Strona powstała 12.maja.1998 roku

Materiały znajdujące się na stronie można wykorzystywać dowolnie tylko i wyłącznie do celów niekomercyjnych.
W przypadku wykorzystania ich do celów komercyjnych proszę o kontakt z autorem strony.